Σαμαράδες ονομάζονταν οι τεχνίτες που κατασκεύαζαν σαμάρια, τα εξαρτήματα δηλαδή που τοποθετούνται στη ράχη των υποζυγιών (γαϊδούρια, άλογα, μουλάρια) και χρησιμεύουν ως κάθισμα του αναβάτη ή και για τη στερέωση φορτίων.
Το επάγγελμα του σαμαροποιού είναι παλιό και παράλληλα είναι και μια λαϊκή τέχνη, την οποία μάθαινε συνήθως ο πατέρας στο γιό του.
Τα κύρια εργαλεία του σαμαρά ήταν: πριόνι, τσεκούρι, σφυρί, τρυπάνι, ψαλίδι και σακοράφα, ενώ τα υλικά ήταν ξύλο, δέρμα, κετσές, άχυρο, μεγάλα καρφιά για στερέωση και μικρότερα για διακόσμηση, σπάγκος, βερνίκι, πινέλο, χάντρες.
Με την εμφάνιση των αυτοκινήτων η αναγκαιότητα ύπαρξης σαμαριών άρα και σαμαράδων έπαψε να υπάρχει. Σήμερα υπάρχουν ελάχιστοι σαμαράδες, που ασχολούνται κυρίως με την κατασκευή διακοσμητικών σαμαριών.
Μαρθούλα, πολύ ωραία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για την ενημέρωση.