Ψιχαλίζει, ψιχαλίζει,
στη μικρή μας την αυλή…
Το φθινόπωρο αρχίζει,
τ’ αγαπώ πολύ .
Το ‘χω μέσα στην καρδιά μου
και πετάω απ’ τη χαρά
να μαζεύω στην ποδιά μου
φύλλα κίτρινα, ξερά.
Ψιχαλίζει, ψιχαλίζει
στο δρομάκι το ΄στενό
κι ένα σύννεφο μαυρίζει
κει ψηλά στον ουρανό.
Και στον τσίγκο μας απάνω
έγινε καλή αρχή!
Ήρθε να μας πάιξει πιάνο
αχ, η δεσποινίς βροχή!
Νίκο, πολύ ωραίο το ποίημα! Μην το πειράζεις, το διόρθωσα εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή