Η αγάπη έχει χρώμα;

Σήμερα με αφορμή το μάθημα της Γλώσσας "Το χαρούμενο λιβάδι"  με τις κατάλευκες μαργαρίτες που δεν ήθελαν στην παρέα τους την κατακόκκινη παπαρούνα και  την ενότητα του μαθήματος των Θρησκευτικών  "Η ζωή με τους γύρω μας" και ειδικότερα τις παραβολές του Ασώτου και του καλού Σαμαρείτη, φορέσαμε ξανά τα σκεπτόμενα καπέλα.

                           

Πολύ εύκολα  παρουσίασαν, φορώντας τα κόκκινα καπέλα, τις θέσεις της ψηλομύτας Μαργαρίτας που δεν ήθελε στο λιβάδι την παπαρούνα. Η ομάδα με τα μαύρα καπέλα παρουσίασε τα  προβλήματα που θα παρουσιαστούν μελλοντικά  με τα παπαρουνοπαιδάκια που θα γεννηθούν. Η ομάδα με τα πράσινα καπέλα παρουσίασε την άποψη της γιαγιάς Μαργαριταρένιας  που έλεγε πως δεν τους κάνει κανένα κακό η παρουσία της παπαρούνας στο λιβάδι και η ομάδα με τα κίτρινα καπέλα την άποψη της Μαργαρίτας - Ρίτας  που πίστευε ότι και αυτές αν και διαφέρουν σε πολλά σημεία, ταίριαξαν.

Στη συζήτηση που ακολούθησε με σκοπό να περιγράψουν τα συναισθήματα της παπαρούνας και στη συνέχεια να αναδιηγηθούν την ιστορία από τη θέση της παπαρούνας ανταποκρίθηκαν πολύ εύκολα είτε γιατί είχαν εξασκηθεί στην τεχνική των έξι σκεπτόμενων καπέλων είτε γιατί κάποια στιγμή βίωσαν και τα ίδια παρόμοια συναισθήματα.
Στη συνέχεια στο μάθημα των Θρησκευτικών στις παραπάνω παραβολές μιλήσαμε για την αληθινή φιλία,τη μεγάλη αγάπη του Θεού και πως μπορούμε κι εμείς να βοηθάμε κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη, σε όποια φυλή ή θρησκεία κι αν ανήκει κι έτσι γινόμαστε καλοί Σαμαρείτες.
Έτσι, φτιάξαμε το δικό μας δέντρο της αγάπης, όχι με αφορμή την ημέρα του αγίου Βαλεντίνου που η αγάπη επικεντρώνεται σε ένα πρόσωπο, αλλά πηγαίνοντας ακόμη πιο πέρα διακηρύττοντας ότι αγαπάμε όλο τον κόσμο και όχι μόνο τα αγαπημένα μας πρόσωπα και όσους μας αγαπούν και πως η αγάπη δεν έχει χρώμα και μιλά πάντα την ίδια γλώσσα.
Κάθε παιδί έκοψε μια διπλή καρδιά και έγραψε και ζωγράφισε ότι αγαπά. Αγαπάμε τα παιδιά όλου του κόσμου, το σχολείο και πάνω από όλα το Θεό για τον υπέροχο κόσμο που δημιούργησε.