ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Με μεγάλη μας χαρά σήμερα Τετάρτη 27/2 το πρωί ,ξεκινήσαμε για το Μουσείο φωτογραφίας που βρίσκεται στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Εκεί στην έκθεση "Η Θεσσαλονίκη μέσα από τη φωτογραφία", είδαμε πολλές παλιές φωτογραφίες της πόλης μας και μάθαμε πολλά καινούρια πράγματα για την τέχνη της φωτογραφίας. Είδαμε πολύ μεγάλες και παλιές φωτογραφικές μηχανές και πήραμε πληροφορίες γι΄αυτές.Μετά παίξαμε κυνηγητό και επιστρέψαμε στο σχολείο με το διώροφο λεωφορείο.Ήταν μια πολύ ωραία εκδρομή!

                                                        Μουσείο φωτογραφίας

                                        Η Θεσσαλονίκη μέσα από τη φωτογραφία.

ΜΙΑ ΞΑΦΝΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

Μία ηλιόλουστη μέρα του καλοκαιριού μαζί με την οικογένεια μου αποφασίσαμε να πάμε μία μικρή βόλτα με το σκάφος μας. Όταν όλοι ήμασταν έτοιμοι, ξεκινήσαμε φωνάζοντας χαρούμενα. Δυστυχώς όμως, στη διάρκεια του μικρού εκείνου ταξιδιού ο καιρός άλλαξε εντελώς. Τα κύματα σηκώθηκαν ψηλά στον αέρα στέλνοντας έτσι το σκάφος μας στο διάστημα, στο πλανήτη Κρόνο.
Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε αυτό που είχε συμβεί. Βρισκόμασταν σε έναν πλανήτη χαμένοι στον απέραντο ουρανό! Όλοι προσπαθούσαμε να σκεφτούμε κάτι που θα μπορούσε να μας σώσει. Τη στιγμή εκείνη μικρά παράξενα πλασματάκια μας περικύκλωσαν.
Φοβηθήκαμε πολύ.Ευτυχώς τα μικρά εκείνα πλασματάκια μιλούσαν τη γλώσσα μας, τα ελληνικά και έτσι μπορούσαμε να συνεννοηθούμε. Επίσης μάθαμε πως ήταν πολύ φιλικά.
Μιλούσαμε ώρα.Αυτό που μας έκανε να νοιώσουμε πως σωθήκαμε ήταν ο παρακάτω διάλογος:
-Ο πλανήτης Γη στον οποίο ζείτε μας είναι πολύ γνωστός. Ξέρουμε πολλά γι΄αυτόν.
-Τότε, αν η γη μας σας είναι τόσο γνωστή, θα μπορούσατε να μας γυρίσετε πίσω;
- Θα προσπαθήσουμε πολύ.
Και σαν ακούστηκε αυτό όλα ετοίμασαν τις μικροσκοπικές βαλίτσες τους με τα απαραίτητα. Μας είπαν πως θα ερχόταν και αυτά για λίγο καιρό στη Γη.
Τότε μπήκαμε στο διαστημόπλοιο τους και αυτά μας να κλείσουμε τα μάτια μας και να μετρήσουμε από μέσα μας δέκα δεύτερα. Έτσι και έγινε. Μόλις ανοίξαμε τα μάτια μας, κάτι πολύ παράξενο... Βρισκόμασταν επιτέλους στη γη!
Ευχαριστήσαμε τα πλασματάκια και τους προτείναμε να μείνουν για λίγο καιρό στο σπίτι μας. Όλα δέχτηκαν.Χαρούμενοι όλοι μας απολαύσαμε το διάστημα εκείνο και όταν ήρθε η ώρα να φύγουν δεν στεναχωρηθήκαμε σχεδόν καθόλου, γιατί από νωρίτερα είχαμε πει πως σύντομα θα είμαστε ξανά μαζί!

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΕ ΑΛΛΟ ΠΛΑΝΗΤΗ

Μια φορά και ένα καιρό ήμουν στο δωμάτιο μου και έπεσε από τον ουρανό ένας δίσκος που αυτός ο δίσκος πάει τους ανθρώπους στο διάστημα, στο πλανήτη Αφροδίτη. Μετά από λίγο ο δίσκος με πήγε στο πλανήτη Αφροδίτη. Ήμουν ντυμένος σαν αστροναύτης. Τότε είδα πέντε εξωγήινα πλάσματα που ήταν από λάβα. Φοβήθηκα πολύ και άρχισαν να μου λένε περίεργα πράγματα. Εγώ δεν τους κατάλαβα και είπα να κάνουμε παντομίμα. Τότε κατάλαβα τι μου έλεγαν, ότι δεν μπορούν να ζήσουν άλλο σε αυτό τον πλανήτη και ήθελαν να δουν κι άλλους πλανήτες. Εγώ τους είπα ότι αυτό δεν γίνεται, να έρθουν στον πλανήτη Γη, γιατί δεν θα μπορέσουν να ζήσουν λόγω θερμοκρασίας. Εκεί οι άνθρωποι θα φοβόντουσαν τους εξωγήινους. Τότε εκείνοι το κατάλαβαν και χάθηκαν στον πλανήτη Αφροδίτη. Ξαφνικά ήρθε μπροστά μου ο φωτεινός δίσκος και με πήγε στο όμορφό μου δωμάτιο. Ξύπνησα και κατάλαβα ότι ήταν όνειρο.

HALLOWEEN

Σήμερα, με το πρόγραμμα Pixton έφτιαξα ένα κόμικ με θέμα την αμερικανική γιορτή "halloween". Αρχικά έβαλα φόντο και στη συνέχεια τοποθέτησα έναν άνθρωπο και ότι άλλο ήθελα για να δημιουργήσω το κόμικ μου.

Το μήλο της Έριδας

Σήμερα έκανα ένα κόμικ με το πρόγραμμα Pixton. Το θέμα του είναι"Το μήλο της Έριδας"

Το βιβλίο των θεών

Μετά από διάστημα πέντε μηνών τελείωσε το σχέδιο εργασίας με θέμα τους θεούς του Ολύμπου.

Με εργασίες που έγιναν αποκλειστικά στο σχολείο, στην τάξη και στην αίθουσα υπολογιστών, ετοιμάσαμε το βιβλίο των θεών.

Συγχαρητήρια παιδιά για την όμορφη δημιουργία αυτού του βιβλίου!

Ευχαριστούμε θερμά την κυρία Κίζου Αλεξία, δασκάλα της πρώτης τάξης του σχολείου μας για την καλλιτεχνική επιμέλεια και τη δημιουργία του εξώφυλλου του βιβλίου μας.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Τα βιβλία που επιλέξαμε για τη φιλαναγνωσία σε μια πρώτη παρουσίαση από τις ομάδες. Έγραψαν την περίληψη της ιστορίας και ζωγράφισαν μια σκηνή που τους εντυπωσίασε με το tuxpaint.

Πατινάζ

Το Σάββατο πήγαμε στο παγοδρόμιο κοντά στο Ωραιόκαστρο με την μαμά μου, την αδερφή μου, μια φίλη της αδερφής μου ,μια  δική μου φίλη ,την Έλια και την μαμά της. Όταν φτάσαμε στην πίστα περιμέναμε να βρουν στο νούμερό μας παγοπέδιλα. Όσο περιμέναμε κοιτούσαμε τους άλλος που έκαναν πατινάζ. Μόλις βρήκαν παγοπέδιλα για εμάς τα βάλαμε και μπήκαμε στην πίστα. Στην αρχή μας μάθαιναν κάποιοι κύριοι να κινούμαστε  και όταν κατάλαβαν ότι μπορούμε να κινηθούμε μόνοι μας, μας άφησαν να δοκιμάσουμε.Όταν ξεκίνησα, ένιωθα ότι θα πέσω,γιατί δεν μπορούσα να ισορροπήσω πάνω στις λεπίδες των παγοπέδιλων .  Έτσι  κρατιόμουν  από  το τοιχάκι γύρω γύρω. Στο κέντρο έκαναν πατινάζ αυτοί που ήξεραν καλά.   Εκεί πέρα γινόταν και πάρτι για αυτό είχαν κλείσει τα φώτα και είχαν κάνει μια ατμόσφαιρα πολύ ρομαντική. Πέφταμε πολλές φορές, στο τέλος όμως μάθαμε. Όταν βράδιασε αρκετά ήρθε η ώρα να φύγουμε παρόλο που δεν θέλαμε. 

   Περάσαμε ένα τέλειο απόγευμα και ελπίζω να ξαναπάμε.

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ

Στο μάθημα της Γλώσσας διαβάσαμε το ποίημα "Ηλιακό λεωφορείο" και αποφασίσαμε να γράψουμε τα δικά μας ποήματα για το πώς φανταζόμαστε το δικό μας λεωφορείο. Διαβάστε τα ποιήματα και σίγουρα θα γοητευθείτε από τη φαντασία των παιδιών.

Σχεδία στην πόλη

   Σήμερα στο σχολείο την 5η ώρα πήγαμε στην αίθουσα υπολογιστών. Εκεί μας περίμεναν κάποιοι κύριοι από την καλλιτεχνική παιδαγωγική ομάδα "Η Σχεδία στην Πόλη". Μας είπαν να κάνουμε έναν μεγάλο κύκλο, με τη σειρά είπαμε τα ονόματα μας και τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε ή ποιο είναι το αγαπημένο μας φαγητό. Στη συνέχεια μας χώρισαν σε τρεις ομάδες: την πράσινη, την κόκκινη και την μπλε. Μας έδειξαν μια ζωγραφισμένη γη και επάνω της άφησαν κάποια γράμματα που ερχόταν από κάποιες χώρες.  Μας  χώρισαν σε ομάδες και η κάθε μία πήρε από δυο γράμματα. Μέσα είχαν μια εικόνα και ένα κείμενο με τη ζωή ενός παιδιού. Οι ομάδες τα διάβασαν και τα παρουσίασαν με παντομίμα στις άλλες ομάδες. Οι υπόλοιπες ομάδες προσπάθησαν να μαντέψουν τη ζωή του παιδιού αυτού. Στο τέλος διάβαζαν την επιστολή  και κολλούσαν το γράμμα επάνω σε μια καρτέλα ανάλογα από ποια χώρα ήταν και εάν το παιδί της ιστορίας έπαιζε ή δούλευε. Όταν όλα τα γράμματα μπήκαν στην καρτέλα, μάς έδωσαν ένα χαρτάκι για να το συμπληρώσουμε που επάνω έλεγε: "Δε θα μπορούσα να ζήσω χωρίς ................................! Χρειάζομαι κάθε μέρα ..................... και επίσης, είναι πολύ σημαντικό να έχω ..............................!"  Το κάθε παιδί είπε μια λέξη από αυτές που έγραψε στο χαρτί. Κάναμε ψηφοφορία  με τις λέξεις και πρώτες βγήκαν οι λέξεις  οικογένεια και  σπίτι. Τέλος με τον προτζέκτορα μας έδειξαν το side τους "Σχεδία στην πόλη"'όπου παρουσιάζονταν τα δικαιώματα τον παιδιών π.χ. Δικαιώματα Επιβίωσης, Δικαιώματα Ανάπτυξης, Δικαιώματα Προστασίας, Δικαιώματα Συμμετοχής.

   Περάσαμε πολύ ωραία και πήραμε χρήσιμες γνώσεις για τη ζωή των παιδιών σ΄όλο τον κόσμο.

Τα ρομπότ της τάξης

Στο μάθημα της Γλώσσας " Οι μηχανές του Μέλλοντος" οι μαθητές έφτιαξαν τα δικά τους ρομπότ.

Σας τα παρουσιάζουμε:

MP1000

Έχει οθόνη υπολογιστή και σας βοηθάει σε όλες τις Νέες Τεχνολογίες. Ξεχάστε το άγχος σας.
Ο MP 1000 είναι εδώ για σας,

Δημήτρης Τ

 

Ο ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΥΛΗΣ

Έχετε πρόβλημα με το βάρος σας; Θέλετε υγεία και ευεξία; Ο Γυμναστικούλης μπορεί να σας καθοδηγήσει σωστά.

Άννα, Μαρία Φ , Παυλίνα

Ο ΜΑΓΕΙΡΟΥΛΗΣ

Σας αρέσουν τα γλυκά και τα ωραία φαγητά, αλλά δεν έχετε χρόνο και ούτε γνωρίζετε να τα μαγειρεύετε; Μην αγχώνεστε. Ο Μαγειρούλης είναι εδώ για σας. Βέβαια μετά  από τόσο νόστιμα γλυκά ίσως θα πρέπει να περάσετε και μια βόλτα από τον Γυμναστικούλη για να κάψετε τα λίπη.

Ανθή, Ελένη, Μάρθα, Φωτεινή

Ο ΡΟΜΠΟΤΟΥΛΗΣ

Η καθαριότητα του σπιτιού σας δημιουργεί πρόβλημα; Ο Ρομποτούλης στο άψε σβήσε κάνει το σπίτι σας να λάμπει.

Νίκος

Η ΝΟΙΚΟΚΥΡΟΥΛΑ

Με τη Νοικοκυρούλα από εδώ και στο εξής δε θα αντιμετωπίζετε κανένα πρόβλημα. Χρήσιμη βοηθός για κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη.

Ελπίδα, Μαρία Σ

Ο ΠΥΡΑΥΛΟΥΛΗΣ

 Με τον Πυραυλούλη γρήγορα βρισκόσαστε όπου επιθυμείτε. Έχετε την ευκαιρία να ταξιδέψετε σε όλη τη γη και όχι μόνο.
Αντώνης

Ο ΠΑΙΧΝΙΔΙΑΡΗΣ

Βαριέστε και δεν ξέρετε πώς να περάσετε τον ελεύθερο χρόνο σας; Ο Παιχνιδιάρης έχει τη λύση. Αναλαμβάνει να σας διασκεδάσει με τον καλύτερο τρόπο.

Έλια

ΤΑ ΡΟΜΠΟΤ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ

Τρέξτε να τα προμηθευτείτε! Οι 10 πρώτοι κερδίζουν και ένα ρομπότ ...ΕΚΠΛΗΞΗ!!!

Οι μαθητές της Γ2 Τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Πεύκων

Μια συγγραφέας στην τάξη μας

          Σήμερα , ήρθε στην τάξη μας η συγγραφέας Κυριακή Μιζαμίδου και μας έκανε μια υπέροχη παρουσίαση . Η παρουσίαση αυτή , ήταν από τις πιο όμορφες και θαυμαστές που είχαμε δει .

          Αυτό το υπέροχο παραμύθι μας δίδαξε πώς οι ιστορίες ή αλλιώς τα παραμύθια έχουν πολύ μεγάλη σημασία στη ζωή μας και πως θα πρέπει να πιστεύουμε σε αυτά , ώστε να δημιουργούμε περισσότερα παραμύθια με τη φαντασία μας και για να εμπλουτίσουμε περισσότερο το λεξιλόγιό μας. Εκτός από την παρουσίαση που μας έκανε η κυρία Κυριακή μας έβαλε να φτιάξουμε ένα παραμύθι με την ομάδα μας  με κάποιες λέξεις που μας έδωσε και όταν θα τα τελειώσουμε μας υποσχέθηκε πως θα τα παρουσιάσουμε στην τάξη μας και πως όλα αυτά τα παραμύθια που θα φτιάξουμε θα τα ενώσουμε βεβαίως με τη βοήθεια της κυρίας Κυριακής .

              Η παρουσίαση άρεσε σε όλους, επίσης και η ιδέα της κυρίας Κυριακής. 

 

 

Το θαλασσινό λεωφορείο

Ένα λεωφορείο που το λένε Υποβρύχιo
με κοχύλια άσπρα και ασημί
κάνει κάθε μέρα ένα δρομολόγιο
μέσα στη θάλασσα τη γαλανή.

Τρέχα! Του λένε τα παιδιά
περνά σαν γοργόνα θαλασσιά
κι απ'την εξάτμισή του βγάζει
μπουρμπουλήθρες και ψάρια μικρά.

Μ' ένα λεωφορείο που το λένε Υποβρύχιο
γεμάτο κοχύλια ασημιά
πάει κάθε μέρα κι ένα δρομολόγιο
μέσα στης θάλασσας τα ανοιχτά.

Ελένη

Το κίτρινο λεωφορειάκι

Ένα κίτρινο λεωφορειάκι
κουβαλά ένα παιδάκι.
Που κάνουν διαδρομές
μέσα στις πηγές.


'Εχει για ζωγραφιές
λουλούδια και καρδιές
και από την εξάτμιση του βγάζει
ωραίς και χαρούμενες μουσικές.


Έτσι το κίτρινο λεωφορειάκι
με το μικρό παιδάκι,
κάνουν βόλτες μέσα στις πηγές 
και μεγάλες διαδρομές.

Το λεωφορείο το Σοκολατόγλυκο

                           Το λεωφορείο μου το Σοκολατόγλυκο
                           τρέχει πανικόβλητο...
                           για να μεταφέρει τα παιδιά
                           πάνω σε μια γέφυρα σοκολατιά!

                           Θα'ναι καφέ γυαλιστερό
                            μέσα θα κάθομαι κι εγώ
                            στη μέση θα'χει μια γραμμή
                            απ'τη σοκολάτα τη λευκή.

                           Μα ρίξτε μια ματιά
                           απ'την εξάτμιση πετά
                           γλυφιτζούρια,καραμέλες,ζελεδάκια
                           και πολλά σοκολατάκια!

                          Έχει φουντούκια για ρόδες,
                           μπισκότα για πόρτες
                           αμύγδαλα για φώτα
                           είναι το καλύτερο κι όποιον θέλεις ρώτα!

Το λεωφορείο Ρίο

Τ ο δικό μου λεωφορείο
που το λένε Ρίο,
σαν βολίδα τρέχει
κι όλους πίσω του τους έχει.


Αυτό το λεωφορείο είναι αστραφτερό,
λάμπει στον ουρανό.
Πιο γρήγορα δε πάει
κι όλους τους περνάει.


Με παράθυρα μεγάλα
και με μια τεράστια σκάλα,
με καθίσματα πολλά
και διαμάντια αστραφτερά.

Το Θηρίο

Το μικρό μας λεωφορείο
που ονομάζεται Θηρίο
κουβαλάει τα παιδιά
και τα πάει στα σχολειά.

Τρέχει-τρέχει ο οδηγός
πάει σαν άνεμος γοργός
για να μπούνε μες την τάξη
όλα τα παιδιά εντάξει.

Τα παιδιά όλο μιλούν
κι απ΄τον οδηγό ζητούν
να τους βάλει μουσική
να τραγουδούν όλα μαζί!

Το λεωφορείο '' Η ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ''

Ένα λεωφορείο που το λένε Ηλιαχτίδα 
γεμάτο γελαστά παιδιά 
που μέσα τους βαθιά έχουν την ελπίδα 
ταξιδεύει μακριά στην ξεγνοιασιά

Δρομολόγια πολλά , 
ακολουθεί καθημερινά
γρήγορα , γρήγορα τρέχει 
σε όλους τους καιρούς αντέχει . 

Μ ' ένα λεωφορείο που το λένε Ηλιαχτίδα
παντού ακούγονται γέλια και μουσικές 
μια φορά έπεσε μεγάλη καταιγίδα
όμως το ουράνιο τόξο σκόρπισε χρωματιστές φωτιές .  

Τα ρομπότ

Την Κυριακή όλα τα παιδιά της τάξης μας συναντήθηκαν σε ομάδες  και έφτιαξαν ρομπότ με διάφορα υλικά. Τα έφεραν στην τάξη και είπαν στα υπόλοιπα παιδιά πώς τα έφτιαξαν και με τι υλικά .Τέλος φωτογραφίσαμε  τα ρομπότ και τα βάλαμε στα ράφια της τάξης μας. Άλλα ήταν μικρά, άλλα μεγάλα. Στο τέλος θα πραγματοποιήσουμε μία έκθεση που θα παρουσιάσουμε τα ρομπότ στους μαθητές όλου του σχολείου.

Φιλαναγωσία

Στα πλαίσια της φιλαναγνωσίας επιλέξαμε να διαβάσουμε πέντε βιβλία. Χωριστήκαμε σε πέντε  ομάδες και η κάθε ομάδα θα ασχοληθεί με ένα βιβλίο. Περιμένονας την Τρίτη στην τάξη τη συγγραφέα του βιβλίου "Το φουστάνι της κυρά- Φύσης" κυρία Κυριακή Μιζαμίδου ξεκινήσαμε τις προετοιμασίες. Γράψαμε την περίληψη της ιστορίας, ζωγραφίσαμε μια εικόνα που μας έκανε εντύπωση, αλλάξαμε το τέλος της ιστορίας, αντιστρέψαμε τους ρόλους των ηρώων και γράψαμε τη δική μας εκδοχή της ιστορίας και πολλά άλλα.

 

                                               ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια μηλιά ... που αγαπούσε ένα μικρό αγόρι . Κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε στη μηλιά , έτρωγε τα μήλα της , έκανε κούνια στα κλαδιά της , σκαρφάλωνε στον κορμό της ...και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη . Μα όσο το αγόρι μεγάλωνε ζητούσε όλο και περισσότερα από τη μηλιά για να μπορέσει να ζήσει ευτυχής τη ζωή του και η κακόμοιρη αυτή μηλιά έδινε , έδινε , έδινε μέχρι που δεν της απέμεινε τίποτα πια . Αν και η μηλιά πλέον είχε μείνει λειψή όταν το αγόρι γέρασε και έκανε τον κόπο να την επισκεφθεί , η μηλιά χάρηκε τόσο πολύ που ορκίστηκε πως θα το αγαπάει μέχρι που θα πέθαινε . 

                                        Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΦΥΤΕΥΕ ΔΕΝΤΡΑ

Μια καλοκαιρινή μέρα ένας άνθρωπος πήγε εκδρομή στο βουνό. Εκεί είδε ένα χωριό κατεστραμμένο και συνάντησε ένα μοναχικό βοσκό, ο οποίος τον φιλοξένησε στο φτωχικό σπίτι του το βράδυ. Εκείνο το βράδυ ο αφηγητής ανακάλυψε το μυστικό του βοσκού: φύτευε βελανιδιές και ονειρευόταν να μεγαλώσουν και να ξαναδώσουν ζωή στον τόπο.Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια, δυο παγκόσμιοι πόλεμοι αναστάτωσαν τον κόσμο , ήρθε η ειρήνη αλλά ο αφηγητής δεν ξέχασε τον ευγενικό άνθρωπο.Ξαναγύρισε σ΄εκείνα τα μέρη ,αλλά δεν τα αναγνώρισε .Τα βουνά ήταν κατάφυτα με βελανιδιές και οι άνθρωποι είχαν γυρίσει στο χωριό.Όταν συνάντησε τον βοσκό, είχε γεράσει πια, αλλά φύτευε ακόμα δέντρα.Ο αφηγητής χαιρέτησε τον βοσκό συγκινημένος και σκεφτόταν ότι ένας άνθρωπος με τη δύναμη της ψυχής του μπορεί ν΄αλλάξει τον κόσμο.

ΤΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ ΤΗΣ ΚΥΡΑ – ΦΥΣΗΣ

Μια φορά και έναν καιρό, η κυρά – Φύση φορούσε το αγαπημένο της φουστάνι, που ήταν πολύχρωμο, και το φορούσε κάθε χρόνο στην εποχή του φθινοπώρου.

Όμως κάποια στιγμή ήρθε ο χειμώνας και η κυρά - Φύση φόρεσε το καφέ - μαύρο φουστάνι και ένιωσε απαίσια. Τότε τα ξαδελφάκια του Θύμιου σκέφτηκαν μια ιδέα: να της φτιάξουν ένα καινούριο φουστάνι από διαμάντια και σταγόνες νερού!

Μόλις το φόρεσε η κυρά  - Φύση, ένιωσε τέλεια και όλοι οι άνθρωποι – μεγάλοι και μικροί – άρχισαν να παίζουν με το φουστάνι της.

 

Ο ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΗΣ

Μια φορά ένας κύριος έφτιαχνε μαριονέτες μια φορά αποφάσισε να φτιάξει μια μαριονέτα που να του μοιάζει και άρχισε τη δουλειά. Αφού κουράστηκε πήγε για ύπνο.Όμως το ανδρείκελο ζωντάνεψε και όταν κύριος Πετράν ξύπνησε είδε την μαριονέτα και επειδή δεν ήταν τέλειο επομένως τον έδιωξε. Ήθελε να βρει ένα όνομα. Έφτασε ένα τσίρκο που από τα μεγάφωνα άκουσε ' ο Χτυποκάρδης έρχεται'. Του άρεσε το όνομα και αποφάσισε να είναι το όνομά του από εδώ και πέρα. Τότε άρχισε να φύγει μετά από λίγο έφτασε σε ένα βουνό εκεί συνάντησε ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Έλλη της φανέρωσε όλα τα μυστικά του και αυτήν του αποκάλυψε ότι είναι μια μικρή μάγισσα και τότε υποσχέθηκαν ότι δε θα πει τίποτα κανένας.Ο Χτυποκάρδης έφτασε σε ένα μικρό χωριό εκεί ένα σπίτι που μέσα είχε μια μαμά και ένα παιδί που αγκαλιαζόντουσαν ο Χτυποκάρδης ζήλεψε και μπήκε και αυτός μέσα στο σπίτι.Τότε η μαμά φοβήθηκε και φώναξε δυνατά δύο άντρες την άκουσαν και έτσι έτρεξαν με τα όπλα και τα σκυλιά.Τα σκυλιά έψαξαν αλλά δεν βρήκαν τίποτα γιατί ο Χτυποκάρδης είχε διαλυθεί, το κασκόλ του έφτασε στη μικρή μαγισσούλα την Έλλη.

Ένα δέντρο μια φορά

Μια φορά ήταν ένα δέντρο και κανείς δεν το πρόσεχε. Κάτι μηχανικοί έλεγαν ότι θα πλάταιναν το δρόμο πλάι του και θα έπρεπε να το κόψουν. Ζήλευε  τα άλλα δέντρα που  τα στόλιζαν και τα φρόντιζαν, ενώ αυτό κανείς δεν το πρόσεχε. Ήταν και ένα παιδί που έμενε σε ένα κρύυο πλυσταριό που θα το γκρέμιζαν κι αυτό. Ζήλευε τα άλλα παιδιά που είχαν παιχνίδια, γλυκά και ζεστασιά. Ένα δειλινό συναντήθηκαν και το δέντρο του ζήτησε να το στολίσει. Το παιδί το στόλισε με χρυσόχαρτα, με φούσκες, πυγολαμπίδες κι ένα πεφταστέρι. Το δέντρο χάρηκε πολύ κι άφησε το παιδί να καθίσει στη ρίζα του. Μετά από λίγο ήρθε ένας αμαξάς και μια πριγκίπισσα. Μαζί τους πήραν το παιδί για να στολίζει το δέντρο του βασιλιά. Πήραν και το δέντρο μέσα σε μια γλάστρα, γιατί αλλιώς το παιδί δε θα πήγαινε στο παλάτι. Από τότε κάθε Χριστούγεννα ένα σμάρι πυγολαμπίδες, φούσκες, χρυσόχαρτα  κι ένα πεφταστέρι μαζεύονται στο σημείο εκείνο.

 Έτσι λένε... Ποιος ξέρει;