Αναπαράσταση ποιημάτων με την τεχνική Ταμπλό βιβάν

Η τεχνική Tableau Vivant (ταμπλό βιβάν)  είναι αναπαράσταση μιας ιστορικής συνήθως σκηνής με ζωντανά ακίνητα πρόσωπα, ώστε να δίνουν την εντύπωση ζωγραφικού πίνακα. Τα μέλη της ομάδας, ατομικά ή σαν σύνολο, καλούνται να φτιάξουν με τα σώματά τους μια «φωτογραφία». Λέγονται  «δυναμικές εικόνες», «παγωμένες εικόνες» και «ακίνητες εικόνες».

Η παραγωγή μιας τέτοιας φωτογραφίας αναπτύσσει την ικανότητα των μαθητών να συμπυκνώνουν μια  κατάσταση και να την αποδίδουν με μια εικόνα που ορισμένες φορές μπορεί να αντικαταστήσει χιλιάδες λέξεις. Εξίσου χρήσιμη είναι η "ανάγνωση" της εικόνας και η τιτλοφόρηση των φωτογραφιών η οποία παροτρύνει τους μαθητές να χρησιμοποιήσουν πυκνό και ελκυστικό λόγο, για να συνοψίσουν με λίγες λέξεις το νόημα της εικόνας. 

Η ομάδα οργανώνει το χώρο όπου θα παιχτεί η σκηνή. Ύστερα τα πρόσωπα παίρνουν τις καθορισμένες θέσεις  και ετοιμάζονται για τη δραματοποίηση. Όταν τελειώσει η δράση, τα πρόσωπα μένουν ακίνητα.

Μετά την παρουσίαση της σκηνής γίνεται συζήτηση στην οποία όλοι μπορούν να καταθέσουν τις εντυπώσεις τους, τις αντιδράσεις τους, τον προβληματισμό τους για τη σκηνή που παρακολούθησαν. Μπορούν ακόμη να καταθέσουν και τις προτάσεις τους για ενδεχόμενες αλλαγές που θα βελτίωναν τη σκηνή.

Αξιοποιώντας αυτή την τεχνική οι μαθητές παρουσίασαν  με δυναμικές εικόνες στο μάθημα των Θρησκευτικών ποιήματα αφιερωμένα στη μητέρα γενικά και στην Παναγία  στην ενότητα "Παναγία, η μητέρα του Χριστού".

Κοιμάται το παιδάκι μου

(νανούρισμα)

 

Κοιμάται το παιδάκι μου

με τη γλυκιά του μάνα.

Kοιμάται το παιδάκι μου

στην αργυρή του κούνια,

στην αργυρή και στη χρυσή

και στη μαλαματένια.

Kοιμήσου συ, παιδάκι μου,

κι εγώ σε νανουρίζω,

κι εγώ την κούνια σου κουνώ,

γλυκά να σε κοιμίζω.

Kοιμήσ' αστρί, κοιμήσ' αυγή, κοιμήσου, νιο φεγγάρι,

κοιμήσου, κυρά θάλασσα με το χρυσό σου ψάρι.

Μια Παναγιά 

 

Μια Παναγιά

μιαν αγάπη μου έχω κλείσει

σε ερημοκλήσι αλαργινό.

Κάθε βραδιά

Της καρδιάς την πόρτα ανοίγω

κοιτάζω λίγο

και προσκυνώ.

Πότε θα `ρθει, πότε θα `ρθει

το καλοκαίρι

πότε τ’ αστέρι θ’ αναστηθεί

να σου φορέσω στα μαλλιά

χρυσό στεφάνι

σαν πυροφάνι σ’ ακρογιαλιά.

Ν. Γκάτσος / Μ. Χατζιδάκις

Η χαρά της Παναγιάς

 

Η Παναγιά χτενίζει τα χρυσά της μαλλιά

στο μικρό της παράθυρο

μια θαλασσιά πεταλούδα πετά

γύρω απ' τη μια της πλεξούδα που κρέμεται.

Βασιλεύει ο ήλιος,

ο Ιωσήφ ανεβαίνει πιο ψηλά να της κόψει

ένα κόκκινο άνθος.

Νικηφόρος Βρεττάκος