Και γιατί να πάω σχολείο by six thinking hats

Πρώτες μέρες στο σχολείο και περιγράψαμε πώς περάσαμε το καλοκαίρι μας. Ενώ όλα τα παιδιά έδειχναν ενθουσιασμένα να αναφερθούν στο καλοκαίρι, όταν μιλήσαμε για την επιστροφή στο σχολείο, άρχισαν να ακούγονται οι εκφράσεις "Δεν μπορούσα να ξυπνήσω", "Πάλι μαθήματα" και άλλες παρόμοιες. Στο μυαλό μου ήρθε ο τίτλος του βιβλίου "Και γιατί να πάω σχολείο;"  και αποφασίσαμε να προσεγγίσουμε το θέμα της σχολικής ζωής με την τεχνική των έξι σκεπτόμενων καπέλων.

«Τα καπέλα» του De Bono, ενώ είναι ένας τρόπος οργάνωσης της σκέψης, προάγει την κοινωνικο-συναισθηματική εκπαίδευση, γιατί δημιουργεί μια ατμόσφαιρα τάξης που στηρίζεται στη συνεργασία, την ανταλλαγή, την αλληλεπίδραση, τη δημοκρατικότητα, την υπευθυνότητα και το σεβασμό (Lipman, 1999).. Επεξεργάζεται όχι μόνο τις γνώσεις, αλλά τα συναισθήματα, τις εμπειρίες, τις στάσεις, τις αντιλήψεις, τα στερεότυπα, τις ιδέες, τα όνειρα, τις αξίες και τα ιδανικά (Buzan, 1993).  Από την αυτοαντίληψη και τον αυτοέλεγχο μέχρι το δημιουργικό  συνεργατικό «εμείς» και αυτό με την απόλαυση έξι χρωματιστών καπέλων.    

Άσπρο καπέλο: Οι πληροφορίες μας

Μπλε: Με αυτό το καπέλο συντονίζουμε τις συναντήσεις. Ελέγχουμε την πρόοδο των διαδικασιών, δείχνουμε τα βήματα που η συζήτηση θα ακολουθήσει.

 

    Κόκκινο:Με αυτό το καπέλο κοιτάμε τα προβλήματα διαισθητικά, καταθέτοντας αυθόρμητες αντιδράσεις και συναισθήματα.     

Έγραψαν:
-Πας στο σχολείο γιατί το αγαπάς. Εκεί είναι οι φίλοι σου και οι δάσκαλοί σου που σε αγαπούν.
-Πας για να μάθεις γράμματα. Δεν άκουσες πως "Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο;"
-Για να βρεις μια δουλειά της προκοπής, πας στο σχολείο. Ακόμη δεν το κατάλαβες!
-Να μάθεις τρόπους καλής συμπεριφοράς που θα σου χρησιμεύσουν στο μέλλον.
-Βάλτο καλά στο μυαλουδάκι σου. Χωρίς σχολείο, γράμματα δε μαθαίνεις.
-Σκέψου πόσα παιδιά από φτωχές χώρες θα ήθελαν να ήταν στη θέση σου και να πηγαίνουν σχολείο, αντί να εργάζονται.

Ζωγράφισαν:

Μαύρο: Με αυτό το καπέλο ψάχνουμε όλες τις αρνητικές πλευρές της ιδέας που εξετάζουμε.

 

 Έγραψαν:

-Έχεις δίκιο. Οι φίλοι δεν είναι μόνο στο σχολείο, μπορείς να τους βρεις οπουδήποτε. 

-Τζάμπα χρόνος. Μια ζωή την έχουμε, δεν θα τη σπαταλήσουμε καθισμένοι σε μια καρέκλα.

-Σχολείο; Δεν προλαβαίνεις να ανοίξεις το μάτι σου, μπαίνεις στην τάξη  κάθεσαι σε μια καρέκλα ατέλειωτες ώρες και όταν επιστρέφεις έχεις να γράψεις και να διαβάσεις για την επόμενη μέρα.

-Συμφωνώ. Τι τα θέλεις τόσα πράγματα να μάθεις, αφού όταν μεγαλώσεις θα τα ξεχάσεις;

-Φτάνει πια! Όλοι έχουμε πέσει θύματα μιας μεγάλης απάτης. Μόνο σχολείο θα είναι η ζωή μας; Άντε πια!

-Αρκετά! Τόσα χρόνια κουραζόμαστε για το τίποτα. "Θα βρεις καλύτερη δουλειά" σου λένε και η ανεργία χτυπάει κόκκινο στη χώρα μας. Φτάνει πια!

-Σχολείο; Και μόνο που το ακούω, βαριέμαι. Δεν μαθαίνεις και τίποτα σημαντικό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, πρέπει κάθε χρόνο να αγοράζουμε σχολικά είδη και να μπαίνουμε σε έξοδα.

Ζωγράφισαν:

Κίτρινο: Εκφράζει τον τρόπο με τον οποίο κάτι μπορεί να λειτουργήσει, τη θετική στάση, τα προβλεπόμενα ως θετικά αποτελέσματα, την ευοίωνη προοπτική, τις θετικές συνέπειες που μπορεί να επιφέρει στο μέλλον.

Έγραψαν:

-Το  σχολείο είναι παιχνίδι, φίλοι, καινούρια πράγματα. Πρέπει να το δεις θετικά.

-Το σχολείο έχει αξίες: ισότητα, συνεργασία, ομαδικότητα και πολλά άλλα. Πού θα τις καλλιεργήσεις, αν δεν πας στο σχολείο;

-Ωραία, μπορεί κάποια στιγμή να βαριέσαι. Μήπως όμως βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα; Σκέψου πόσες φορές όταν επιστρέφεις από το σχολείο, δεν σταματάς να μου μιλάς για τις εμπειρίες που είχες.

Ζωγράφισαν:

-

Πράσινο:Με αυτό το καπέλο ψάχνουμε να βρούμε δημιουργικές εναλλακτικές λύσεις σε ένα πρόβλημα.

  

Έγραψαν:

-Ίσως το σχολείο θα έπρεπε να ξεκινάει πιο αργά, για να κοιμόμαστε λίγο περισσότερο.

-Σχολείο; Ναι!!! Με περισσότερες όμως δραστηριότητες και λιγότερες εργασίες στο σπίτι.

-Με λιγότερα παιδιά σε κάθε τάξη, θα έχουμε τη δυνατότητα να τελειώνουμε τις εργασίες μας στο σχολείο και το απόγευμα θα μπορούμε να ασχοληθούμε με ό,τι μας αρέσει.

Στο τέλος βγάλαμε τα καπέλα, έγινε συζήτηση και όλοι μαζί αποφασίσαμε ποια στάση θα υιοθετήσουμε για το σχολείο. Καταλήξαμε ότι το σχολείο δεν θα πρέπει να είναι μόνο μαθήματα και διάβασμα, αλλά συνεργασία, φιλία, συνύπαρξη, παιχνίδι, κίνηση και φαντασία για να είναι ελκυστικό για τα παιδιά, κάτι που εμείς οι εκπαιδευτικοί δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε.