Όταν οι άνθρωποι προσεύχονται

Σύμφωνα με τα νέα προγράμματα σπουδών για τα Θρησκευτικά η πρώτη ενότητα έχει θέμα "Όταν οι άνθρωποι προσεύχονται"

Ξεκινήσαμε με την τεχνική της ιδεοθύελλας-Brainstorming

Ο εκπαιδευτικός απλώς καταγράφει στον πίνακα, χωρίς να σχολιάζει, να ερμηνεύει ή να παραφράζει. Στη συνέχεια προκαλεί τον διάλογο με στόχο να γίνει ένα πρώτο ξεκαθάρισμα της «θύελλας των ιδεών».  Αρχικά επιχειρείται να εντοπιστούν οι ομοιότητες στις ιδέες που έχουν καταγραφεί και στη συνέχεια οι αντιθέσεις. Στη συνέχεια, αναλύονται περισσότερο εκείνες οι ιδέες που δείχνουν να κυριαρχούν στη συζήτηση, γίνονται συγκρίσεις, τονίζονται οι αντιθέσεις και οι παραλληλισμοί, αναζητούνται και διακρίνονται τα ουσιώδη από τα επιμέρους.

Στη συνέχεια παρατηρήσαμε την παρακάτω εικόνα και με το πρόγραμμα της «Έντεχνης συλλογιστικής» (Artful Thinking Program-ATP) και συγκεκριμένα με το μοτίβο "Η αρχή, η μέση, το τέλος"  απαντήσαμε στις παρακάτω ερωτήσεις.

1. Αν το συγκεκριμένο έργο τέχνης είναι η αρχή μιας ιστορίας, τι μπορεί να ακολουθήσει;
2. Αν το συγκεκριμένο έργο τέχνης είναι το μέσον μιας ιστορίας, τι θα μπορούσε να έχει συμβεί προηγουμένως; Τι θα ήταν επόμενο να συμβεί ;
3. Αν το συγκεκριμένο έργο τέχνης είναι το τέλος μιας ιστορίας, ποια θα μπορούσε να είναι αυτή η ιστορία;

Το μοτίβο χρησιμοποιεί τη δύναμη της αφήγησης για να βοηθήσει τους μαθητές να κάνουν παρατηρήσεις και να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους για να επεξεργαστούν τις ιδέες τους και να τις επεκτείνουν.

Μετά την αφήγηση των ιστοριών τους, διαβάσαμε την παραβολή του Τελώνη και Φαρισαίου και την παρουσιάσαμε με παιχνίδια ρόλων. 

Οι μαθητές μπαίνουν στους ρόλους που τους ανατίθενται και υποθέτουν ανάλογες κινήσεις και συμπεριφορές. Η τεχνική αυτή έχει το πλεονέκτημα ότι οι μαθητές αποκτούν τη δυνατότητα να εκφράζονται με ασφάλεια, χωρίς να εκθέτουν τον εαυτό τους, αφού καλύπτονται πίσω από τους ρόλους τους. 

Με την τεχνική διδασκαλίας "Σκέψου, Συζήτησε, Μοιράσου. - Think, Pair, Share." (TPS) απαντήσαμε στις ερωτήσεις Πότε, πού, πώς και γιατί προσεύχονται οι άνθρωποι;

Με την προσευχή οι άνθρωποι προσπαθούν να επικοινωνούν με τον Θεό που πιστεύουν. Υπάρχουν συγκεκριμένοι τόποι και χρόνοι προσευχής. Ωστόσο, καθώς ο Θεός είναι «πανταχού παρών», μπορούν να προσεύχονται όποτε και όπου το θελήσουν. Όταν προσεύχονται οι άνθρωποι μπορούν να εκφράζουν χαρά, φόβο, λύπη, να ευχαριστούν τον Θεό, να ζητούν συχώρεση ή να τον παρακαλούν για κάτι.

Ακούσαμε και διαβάσαμε την Προσευχή - Τα νέγρικα ( δίσκος 1975 ) Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης, 

Μουσική: Μάνος Λοΐζος, Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη

Χριστέ μου εσύ

που τους φτωχούς συντρέχεις

απόψε πήγαινε κοντά

στ’ αδέλφια μου τους νέγρους.

Είναι τυφλός του Λιντς ο νόμος

είναι κουφός του Λιντς ο νόμος

κι αν τίποτ’ άλλο δεν μπορείς Χριστέ μου

τα τρυφερά μικρά παιδιά

προστάτεψέ μου.

και με την τεχνική "Σκέψου, Γράψε, Συζήτησε, Μοιράσου. - Think, Write, Pair, Share." (TWPS) έγραψαν ομαδικά ή ατομικά προσευχές με τίτλο «Αν έφτιαχνα μια προσευχή, θα ήθελα να λέει για ... »

                       

Διακρίνουν ομοιότητες και διαφορές στον τρόπο που προσεύχονται οι πιστοί στις διάφορες θρησκείες μέσα από την προβολή βίντεο και εμπνέονται μια ζωγραφιά, την οποία θα ετοιμάσουμε στο επόμενο μάθημα.

             

Από την ελληνική ποίηση

Νίκος Καββαδίας, Οι προσευχές των ναυτικών

Οι Γιαπωνέζοι ναυτικοί, προτού να κοιμηθούν,
βρίσκουν στην πλώρη μια γωνιά που δεν πηγαίνουν άλλοι
κι ώρα πολλή προσεύχονται βουβοί, γονατιστοί
μπρος σ’ ένα Βούδα κίτρινο που σκύβει το κεφάλι.

Κάτι μακριά ως τα πόδια τους φορώντας νυχτικά,
μασώντας οι ωχροκίτρινοι μικροί Κινέζοι ρύζι,
προφέρουνε με την ψιλή φωνή τους προσευχές
κοιτάζοντας μια χάλκινη παγόδα που καπνίζει.

Οι Κούληδες με την βαριά βλακώδη τους μορφή
βαστάν σκυφτοί τα γόνατα κοιτώντας πάντα κάτου,
κι οι Αράπηδες σιγοκουνάν το σώμα ρυθμικά,
κατάρες μουρμουρίζοντας ενάντια του θανάτου.

Οι Ευρωπαίοι τα χέρια τους κρατώντας ανοιχτά,
εκστατικά προσεύχονται γιομάτοι από ικεσία
και ψάλλουνε καθολικές ωδές μουρμουριστά,
που εμάθαν όταν πήγαιναν μικροί στην εκκλησία.

Και οι Έλληνες, με τη μορφή τη βασανιστική,
από συνήθεια κάνουνε, πριν πέσουν, το σταυρό τους