Η ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Μεγάλη δεσποτική εορτή της Χριστιανοσύνης, με την οποία τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου η διπλή ανεύρεση του Σταυρού πάνω στον οποίο μαρτύρησε ο Ιησούς Χριστός

   Το έτος 326 μ.χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου.

   Εκεί έμαθε ότι ο αυτοκράτορας Αδριανός είχε χτίσει πάνω στον τάφο του Ιησού Χριστού ειδωλολατρικό ναό αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Η Αγία Ελένη γνωρίζοντας αυτήν την παράδοση κατεδάφισε το ναό και κάτω από τα θεμέλιά του βρήκε τρεις σταυρούς. Για να διαπιστωθεί ποιος σταυρός ήταν εκείνος του Ιησού Χριστού, ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς ιερείς, αφού έκαναν δέηση, ακούμπησε το σώμα μίας νεκρής γυναίκας στον καθένα από τους σταυρούς. Μόλις το νεκρό σώμα της γυναίκας ακούμπησε τον Τίμιο Σταυρό αναστήθηκε. Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ και την επομένη, την 14η Σεπτεμβρίου του 335 μ.χ. έγινε η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού εντός του ναού  για να μπορούν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι οι περιχαρείς πιστοί.

  Τρεις αιώνες αργότερα, στα 613 μ.χ., οι Πέρσες κυρίεψαν την Παλαιστίνη, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα και πήραν ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στη χώρα τους. Η παράδοση αναφέρει ότι πολλά θαύματα γίνονταν εκεί και οι Πέρσες θεώρησαν το Τίμιο Ξύλο μαγικό και γι’ αυτό το φύλασσαν και το προσκυνούσαν για 14 χρόνια, χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική του φύση και αξία! Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος πολέμησε και νίκησε τους Πέρσες και αφού παρέλαβε τον Τίμιο Σταυρό τον μετέφερε πίσω στην Ιερουσαλήμ. Ο Πατριάρχης Ζαχαρίας τον ύψωσε ξανά στο ναό της Αναστάσεως. Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 626 μ.χ.

   Την πρώτη και τη δεύτερη Ύψωση του Τιμίου Σταυρού καθιέρωσαν οι Άγιοι Πατέρες να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να προσκυνούμε το Σταυρό του Κυρίου μας και να θυμόμαστε τα όσα έπαθε για μας από τη μεγάλη του αγάπη. Έτσι, παίρνοντας χάρη και δύναμη προσπαθούμε και εμείς να τηρούμε όσα μας είπε ζώντας σύμφωνα με το θέλημά Του.

Απολυτίκιο

Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου,

νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος

και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα.

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ – Ερμηνεία

Αρχικά ενώνουμε τα τρία πρώτα δάκτυλα του δεξιού χεριού, ομολογώντας έτσι την πίστη μας σε ένα Θεό, που είναι ταυτόχρονα και τρεις υποστάσεις, τρία πρόσωπα, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα.
Τα άλλα δύο δάκτυλα, που ακουμπούν στην παλάμη, συμβολίζουν τις δύο φύσεις, δύο θελήσεις και δύο ενέργειες του Κυρίου μας, τη θεία και την ανθρώπινη. Με αυτό τον τρόπο κάνουμε μια συμβολική ομολογία της ορθόδοξης πίστης μας.
Μετά φέρνουμε το χέρι στο μέτωπο, τη σωματική περιοχή της διανοητικής λειτουργίας, φανερώνοντας έτσι ότι αγαπούμε τον θεό με όλη τη διάνοια μας, και ότι αφιερώνουμε σε Αυτόν όλες τις σκέψεις μας.
Το χέρι έρχεται κατόπιν στην κοιλιά. Έτσι δηλώνουμε συμβολικά ότι προσφέρουμε στον Κύριο όλες τις επιθυμίες μας και όλα τα συναισθήματα μας.
Τέλος, φέρνουμε το χέρι στους ώμους, πρώτα στο δεξιό και μετά στον αριστερό, ομολογώντας έτσι ότι και κάθε σωματική μας δραστηριότητα ανήκει σε Εκείνον.

                                 Ο σταυρός

                    Τον όμορφο σταυρό μου
                    Τον έχω στο λαιμό.
                    Τον θέλω σύντροφό μου
                    Κι αχώριστο φρουρό.

                    Καθόλου δε φοβάμαι
                    και δεν καρδιοχτυπώ,
                    γιατί έχω το σταυρό μου
                    σαν φάρο φωτεινό.

                    Τον όμορφο σταυρό μου
                    τον έχω στο λαιμό
                    κι έχω πάντα μαζί μου
                    τον ίδιο το Χριστό.