Σκέψεις και αναμνήσεις της δασκάλας

Αγαπητά μου παιδιά

Τρία χρόνια μαζί περάσαμε αξέχαστες στιγμές. Τρία χρόνια γεμάτα όμορφες και χρήσιμες εμπειρίες. 

11-9-2010 Θυμάμαι σαν τώρα τις γλυκές φατσούλες σας και τα πρώτα δειλά βήματά σας, την αγωνία, την ανησυχία και την αμηχανία σας όταν βρεθήκατε για πρώτη φορά στην αυλή του σχολείου μας. Το μεγάλο πλήθος των μαθητών, η πολύβουη αυλή, το καινούριο περιβάλλον σας έκανε να σαστίσετε.

Προσαρμοστήκατε όμως γρήγορα με επιτυ­χία στη νέα σας ζωή και ακολουθήσατε ομαλά και δημιουρ­γικά το δρόμο του σχολείου.

Γνωρίσατε καινούρια πρόσωπα και αποκτήσατε νέους φί­λους στην τάξη και στο παιχνίδι.

Προσπάθησα να έχω δρόμους επικοινωνίας ανοιχτούς σε κάθε στιγμή, ώστε η παραμονή σας στο σχολείο να είναι ευχάριστη. Σας δίδαξα γνώσεις και αρετές, όμως εσείς μου διδάξατε  πως να εφαρμόσω στην πράξη αυτά που μου δίδαξαν οι δάσκαλοί μου και τα βιβλία που διάβασα.

 

Ο σκοπός της εκπαίδευσης είναι να αντικαταστήσει ένα άδειο μυαλό με ένα ανοιχτό μυαλό. Πώς;
 

Εσείς μου  το δείξατε όταν επίμονα αναζητούσατε κάθε μέρα καινούριους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων.

 

Ο κυριότερος στόχος της εκπαίδευσης δεν είναι η γνώση, αλλά η δράση. 

 

  Κυρία, πολλά καινούρια πράγματα μας είπες σήμερα και δεν κάναμε ούτε μια δραστηριότητα για να τα εμπεδώσουμε, μου υπενθυμίζατε όταν παρασυρόμουν.

Η διδασκαλία είναι κάτι περισσότερο από το να διανέμεις τη γνώση, είναι να εμπνέεις την αλλαγή.

Οι όλο και πιο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σας με προέτρεπαν να “σκάψω” βαθύτερα,  να μάθω περισσότερα  και να εισάγω στην τάξη ότι σας ενδιέφερε.

Η μάθηση είναι κάτι περισσότερο από το να αποστηθίζεις δεδομένα, είναι να φτάνεις στην κατανόηση.

Εσείς, οι μοναδικές προσωπικότητες, με τις ιδέες σας μου διδάξατε να τροποποιήσω τη μέθοδο που διδάσκω ένα συγκεκριμένο θέμα για  να διατηρήσω φρέσκια και συναρπαστική την ατμόσφαιρα στην τάξη.

Αν οι  καλές διδασκαλίες χαραχτούν στην ψυχή του παιδιού, όταν ακόμη είναι τρυφερή, κανείς δεν θα μπορέσει να τις αφαιρέσει, γιατί θα έχουν αποτυπωθεί ανεξίτηλα, όπως η σφραγίδα στο μαλακό κερί.  

Ένιωθα απερίγραπτη χαρά βλέποντάς σας κάθε μέρα να αποκτάτε νέες γνώσεις, να ενδιαφέρεστε να ανακαλύψετε τον εαυτό σας και να  καλλιεργείτε τις δεξιότητές σας.

 

Αγαπώ τα παιδιά πραγματικά. Η αγάπη βγαίνει σε πολλές γεύσεις. Αγαπώ το καθένα με διαφορετικό τρόπο, και ξέρω ότι το καθένα είναι τέλειο, ξεχωριστό  και μοναδικό με τον δικό του τρόπο. 

Οι προσωπικές αναμνήσεις πολύ περισσότερες.

 

 Γιατί δεν έφερες την εργασία σου ... και βάζω τις φωνές.

Μαμά ... κυρία θέλω να πω, σας υπόσχομαι δε θα το ξανακάνω.

Και εσύ μένεις άναυδη ..ενώ θα ήθελες να κλάψεις.

 Νιώθεις ότι δεν προετοιμάστηκες όσο έπρεπε για το μάθημα για να το    κατανοήσουν καλύτερα οι μαθητές και είσαι εκνευρισμένη. 

Ο .... με μάτια ορθάνοιχτα γεμάτα θαυμασμό να σου απαντά: "Πω πω κυρία πώς τα ξέρετε όλα αυτά; Ούτε ο μπαμπάς μου δεν τα ξέρει όλα αυτά και είναι τόσοοοοοο ψηλός."

  Ώρα για να ζωγραφίσουμε.

Να ζωγραφίζουν και στο τέλος όλες οι ζωγραφιές να είναι για σένα και με αφιέρωση γιατί είσαι η πιο καλή κυρία. 

Να θυμώνεις για τη φασαρία και να διακόπτεις τις πρόβες του θεατρικού απειλώντας την ακύρωση της θεατρικής παράστασης.

Να έρχεται η ..... γονατιστή και με μάτια δακρυσμένα να σε παρακαλάει: "Εγώ που αγόρασα τόσο ωραίο φόρεμα για τη γιορτή και κάλεσα και τόσο κόσμο να με δει, το αντέχετε να ακυρώστε τη γιορτή;"

Και εσύ λυπάσαι που έκανες αυτά τα αθώα ματάκια να βουρκώσουν.

Αυτά είναι πολύ λίγα από αυτά που βίωσα αυτά τα τρία χρόνια.

Έχω πολλά ακόμη να μάθω. Αν υπάρχει κάτι που έχω μάθει, αυτό είναι ότι δεν ξέρω σχεδόν τίποτα, και ότι συχνά είμαι λάθος σε αυτά που νομίζω ότι ξέρω.

Ένα ένα σίγουρο. Με αυτή τη σχολική τάξη τολμήσαμε πολλά καινούρια πράγματα. Ίσως το χρειαζόμουν λίγα βήματα πριν τη δύση της εκπαιδευτικής μου καριέρας.