Λευκός Πύργος

Λευκός Πύργος :(15oυ αιώνα) έγινε πύργος ως κατάλυμα φρουράς Γενιτσάρων και ως φυλακή θανατοποινιτών. Είναι ένα από πιο γνωστά κτίσματα-σύμβολα πόλεων στην Ελλάδα.  Έχει 6 ορόφους, 34 μέτρα ύψος και 70 μέτρα περίμετρo.

Στην αρχή ονομαζόταν Πύργος του Λέοντος, όπως αναφέρει τουρκική επιγραφή του 1535-1536, η οποία υπήρχε στην είσοδό του εξωτερικού περιβόλου.

 Από τον 17ο αιώνα και μετά ονομαζόταν ανεπίσημα Φρούριο της Καλαμαριάς και Πύργος των Γενιτσάρων. Μετά την διάλυση του τάγματος των Γενίτσαρων το 1826 αποκτά το όνομα Πύργος του Αίματος  λόγω των σφαγών των Γενιτσάρων. Το όνομα διατηρείται και μετά το 1826 λόγω της λειτουργίας του ως φυλακή μελλοθανάτων και τόπο βασανιστηρίων, τα οποία συχνά εκτελούνταν από τους Γενίτσαρους γεμίζοντας με αίμα τους τοίχους. Το σύγχρονο όνομά του το πήρε όταν ένας εβραίος κατάδικος, τον ασβέστωσε με αντάλλαγμα την ελευθερία του, το 1891.

Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς χτίστηκε. Παλιότερα πιστευόταν πως ήταν έργο των Βενετών.

Γύρω από τον πύργο υπήρχε χαμηλός οκταγωνικός περίβολος με τρεις επίσης πύργους, το οποίο κατεδαφίστηκε στις αρχές του 20ου αι. Ο περίβολος αυτός χρησίμευε κυρίως για να προστατεύει τον Πύργο από τη θάλασσα αλλά και πιθανή χρήση  για την τοποθέτηση πυροβόλων τα οποία θα έλεγχαν το λιμάνι.
Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912, το μνημείο ήλθε στο ελληνικό δημόσιο και έως το 1983 φιλοξένησε την αεράμυνα της πόλης, το εργαστήριο Μετεωρολογίας του Πανεπιστημίου και συστήματα Ναυτοπροσκόπων.
Από το 1983 έως το 1985 η Αρχαιολογική Υπηρεσία συντήρησε και αναστήλωσε το μνημείο και το διαμόρφωσε σε εκθεσιακό χώρο μέχρι και σήμερα.