Όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί

Στην ενότητα των Θρησκευτικών "Όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί" κάθε μαθητής δημιούργησε το αστέρι του με σκοπό να διακρίνουν και  να περιγράφουν τα πολλά στοιχεία που συνθέτουν την προσωπικότητά τους και τα οποία τους κάνουν ξεχωριστούς.

Μοίρασα στους μαθητές χαρτιά με την παράσταση ενός αστεριού με 5 κορυφές. Κάθε μαθητής συμπληρώνει σε κάθε κορυφή του: Όνομα, τι μου αρέσει να κάνω, αγαπημένο μου πρόσωπο, αγαπημένο τραγούδι, αγαπημένος τόπος. 

Στη συνέχεια κολλάμε όλα τα αστέρια στον πίνακα. 

Με γραμμές συνδέουμε τα κοινά σημεία και

 

επαληθεύουν τη μοναδικότητά τους ως πρόσωπα αλλά και μέλη ομάδων και κοινοτήτων.

Διαβάζουμε το παρακάτω κείμενο

Με τα διαφορετικά μας χαρίσματα συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον

Είναι μια τάξη με παιδιά. Πολλά παιδιά. Ο Σταμάτης παίζει φλογέρα. Ο κόσμος γι’ αυτόν είναι φτιαγμένος από ήχους. Όλοι θαυμάζουν τον Σταμάτη. Μα εκείνος θαυμάζει τον Αλέκο που τρέχει σαν σίφουνας κι έρχεται πρώτος στα αγωνίσματα. Ο Αλέκος πάλι, θαυμάζει τη Στέλλα, που όταν χορεύει καλαματιανό, τσάμικο, σούστα είναι να την καμαρώνεις. Μα και η Στέλλα με τη σειρά της θαυμάζει την Αργυρώ, που ζωγραφίζει κάτι τοπία μαγευτικά, χαίρεσαι να τα βλέπεις!

Είναι μια τάξη με παιδιά. Και είναι όλα προικισμένα με χαρίσματα. Κι ας μη φαίνονται πολλές φορές. Να, όπως η Αγνή, που από μια πρώτη ματιά νομίζεις πως δεν έχει κανένα κι έχει το πιο σπουδαίο: μια χρυσή καρδιά που τους χωράει όλους!

Είναι μια τάξη με παιδιά. Είναι ο κόσμος όλος. Χαίρονται τα χαρίσματα των άλλων και τα δικά τους. Όλα δώρα του Θεού∙ και τα μοιράζονται μεταξύ τους. 

Μιλάμε για τα χαρίσματα και για να αναγνωρίζουν, να εκτιμούν και να παρουσιάζουν ικανότητες και χαρίσματα των συμμαθητών τους ετοιμάζουμε την παρακάτω δραστηριότητα.

Οι μαθητές σε κύκλο με μουσική υπόκρουση: Ο καθένας δίνει μία κάρτα με το όνομά του στον διπλανό του, ο οποίος γράφει ένα χάρισμα του συμμαθητή του μόλις η μουσική σταματά. Στο τέλος αφού συμπληρωθεί ο κύκλος, ο καθένας παίρνει τη δική του κάρτα.

Στο τέλος αφού κάθε μαθητής πήρε τη δική του κάρτα, την παρουσιάζει στην ολομέλεια και

αναγνωρίζουν, εκτιμούν και παρουσιάζουν ικανότητες και χαρίσματα των συμμαθητών τους.

Διαβάζουμε το παρακάτω παραμύθι.  
 

Αποδεχόμαστε το διαφορετικό

Το ραγισμένο δοχείο (λαϊκό κινέζικο παραμύθι)

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας υπηρέτης που δούλευε σ’ ένα πλούσιο σπίτι. Μία από τις καθημερινές του υποχρεώσεις ήταν να φέρνει νερό από την πηγή. Για να το κάνει αυτό, είχε δύο δοχεία κρεμασμένα στις άκρες ενός χοντρού ξύλου, που το έβαζε στους ώμους του. Το ένα από τα δύο δοχεία είχε ένα ράγισμα και, μέχρι ο υπηρέτης να φτάσει στο σπίτι, η μισή ποσότητα του νερού χυνόταν κατά τη διαδρομή. Το άλλο όμως ήταν ακέραιο, κι έτσι κατάφερνε να μεταφέρει πάντα όλο το νερό χωρίς να το χύνει.

Αυτό γινόταν καθημερινά για δύο ολόκληρα χρόνια. Έτσι ο υπηρέτης μετέφερε μόνο ενάμισι δοχείο νερού στο σπίτι. Το ακέραιο δοχείο ήταν πολύ περήφανο για την επιτυχία του, καθώς έφερνε σε πέρας την αποστολή του. Το ραγισμένο δοχείο όμως ντρεπόταν για την ατέλειά του και ήταν πολύ λυπημένο που μπορούσε να φέρνει σε πέρας μόνο το μισό του έργο. Μια μέρα πολύ πικραμένο για την αποτυχία του, το ραγισμένο δοχείο είπε στον υπηρέτη την ώρα που βρισκόταν δίπλα στο ποτάμι:

«Ντρέπομαι για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγνώμη».

«Γιατί;» ρώτησε ο υπηρέτης. «Για ποιο πράγμα ντρέπεσαι;»

Συζητάμε τα συμπεράσματα του παραμυθιού και στη συνέχεια εξηγούμε με παραδείγματα την αξία της συμπληρωματικότητας του ενός από τον άλλον.

Αποδεχόμαστε το διαφορετικό και την αξία της συμπληρωματικότητας και το μήνυμα του μαθήματος " Όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί".