Στις 15 Μαρτίου 2016 όλη η Γ' τάξη του 2ου Δημοτικού Σχολείου Πεύκων
πήγαμε μια εκδρομή στο Μουσείο Αθλητισμού Θεσσαλονίκης. Εκεί θα
παρακολουθούσαμε ένα σεμινάριο διατροφής.
Μόλις μπήκαμε στο Μουσείο μας υποδέχθηκε μία κυρία που μας ενημέρωσε γι' αυτά που θα κάναμε. Αμέσως μετά πήγαμε σε μια αίθουσα με πολλά τραπέζια και καρέκλες. Αυτή η κυρία τότε φόρεσε σε όλους μας από μια ποδιά και ένα καπελάκι σαν αυτό που φορούν οι σεφ.
Σε λίγο μπήκε στην αίθουσα ο κύριος Μανόλης που φορούσε κι αυτός μια ποδιά. Μας είπε ότι ήταν σεφ και ότι θα φτιάχναμε μαζί του μπισκότα. Μας χώρισε σε ομαδες των τριών παιδιών και έδωσε σε κάθε ομάδα ένα μπολ κι ένα κουτάλι. Τα υλικά μας τα έριχνε ένα-ένα ο κύριος Μανόλης αφού πρώτα μας εξηγούσε μερικά πράγματα γι' αυτά.
Χρησιμοποιήσαμε βρόμη που όπως μας είπε είναι ένα πολύ υγιεινό δημητριακό που μπορούμε να το φάμε με γιαούρτι, με φρούτα ή με γάλα για πρωινό ή απογευματινό σνακ. Βάλαμε και καστανή ζάχαρη. Γι' αυτήν, μας είπε ότι είναι πιο υγιεινή από την άσπρη γιατί την άσπρη την επεξεργάζονται για ν' αλλάξει το χρώμα της. Η ζάχαρη όταν βγαίνει από το ζαχαροκάλαμο είναι κανονικά σκούρη καφέ, γι' αυτό η καστανή είναι πιο φυσική.
Ύστερα βάλαμε μέλι. Μας είπε ότι αν και φτιάχνεται από έντομα είναι πολύ νόστιμο. Αν θελήσουμε να βάλουμε μέλι σε μια κατσαρόλα με λίγο νερό τότε σκουραίνει και ζαχαρώνει.
Στο μπολ προσθέσαμε και κανέλα. Η κανέλα είναι ένα μπαχαρικό που βγαίνει από τον φλοιό του κανελόδεντρου. Υπάρχει σε μπαστουνάκια και σε σκόνη που είναι κομματάκια κανέλας τριμμένα στον τρίφτη.
Μετά ο κύριος Μανόλης έριξε στο μπολ μας λίγη βανίλια για άρωμα. Αν ρίχναμε περισσότερη τότε το γλυκό μας θα γινόταν πικρό! Έβαλε και μπέικιν πάουντερ που είναι μια σκόνη για να φουσκώνουν τα γλυκά.
Πρόσθεσε λίγο ηλιέλαιο και αλάτι. Το ηλιέλαιο βγαίνει από το ηλιοτρόπιο. Όμως υπάρχουν πολλών ειδών λάδια, όπως μας είπε. Το ελαιόλαδο που βγαίνει από την ελιά, το καλαμποκέλαιο που το παίρνουμε από το καλαμπόκι και το σπορέλαιο που είναι φυτικό λάδι από διάφορους λιπαρούς σπόρους. Για το αλάτι μας είπε πως όταν βγαίνει από τη θάλασσα είναι σε μεγάλα κομμάτια. Μετά το επεξεργάζονται για να γίνει ψιλό και πιο λευκό. Γι' αυτό είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούμε το χοντρό αλάτι που είναι πιο φυσικό.
Ύστερα προσθέσαμε σταφίδες. Οι σταφίδες είναι αποξηραμένα σταφύλια. Υπάρχουν δύο ειδών: οι ξανθές και οι μαύρες. Μετά μας έδωσε ένα κομμάτι μήλο για να το τρίψουμε. Βάλαμαε κόκκινο μήλο γιατί αν βάζαμε πράσινο μπορεί να μας φαινόταν ξινό στη γεύση.
Στο τέλος προσθέσαμε αλέυρι και νερό. Το άσπρο αλεύρι βγαίνει από το σιτάρι. Υπάρχει όμως και σκούρο αλεύρι που γίνεται από σίκαλη. Η σίκαλη είναι ένα φυτό που ανήκει στην ίδια οικογένεια με το σιτάρι.
Αφού βάλαμε όλα τα υλικά αρχίσαμε να τ' ανακατεύουμε με το κουτάλι μας. έγινε μια μαλακή ζύμη και με τις παλάμες φτιάξαμε μικρές μπαλίτσες που μετά τις πατήσαμε ελαφρά για να γίνουν σα μποσκότα. Τα ψήσαμε στο φούρνο στους 180 βαθμούς για 15 λεπτά. Μέχρι να ψηθούν, ο κύριος Μανόλης μας έδωσε ένα κομμάτι ζυμαράκι που το πλάθαμε σε διάφορα σχέδια.
Όταν τελειώσαμε βγήκαμε από την "κουζίνα" και πήγαμε στην "τραπεζαρία". Δηλαδή σ' έναν άλλο χώρο για να φάμε το κολατσιό μας που είχαμε φέρει από το σπίτι. Αφού φάγαμε πήγαμε να βγούμε φωτογραφία. Αυτή η φωτογραφία θα μπει στο περιοδικό του Μουσείου. Για τη δική μας όμως ασφάλεια η φωτογράφος μας είπε να βάλουμε το χέρι μας μπροστά από τα μάτια μας για να τα κλείσουμε.
Ήρθε η ώρα να πάμε στην αίθουσα διατροφής. Εκεί μας υποδέχθηκε μία κυρία που θα μας μιλούσε για τις τροφές και γενικά για τους σωστούς τρόπους διατροφής.
Σε μια οθόνη μας πρόβαλε την εικόνα ενός αθλητή του σούμο. Το σούμο είναι η παραδοσιακή ιαπωνική πάλη. Οι αθλητές αυτοί πρέπει να έχουν μεγάλο σωματικό βάρος. Πρέπει να ζυγίζουν οπωσδήποτε 150 κιλά ή και παραπάνω!!! Μας εξήγησε ότι για να φτάσουν αυτά τα κιλά τρώνε μεγάλες ποσότητες τροφής που άλλες είναι υγιεινές και άλλες όχι. Τρώνε για παράδειγμα πολλά γλυκά.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό τους, εκτός από το μεγάλο τους βάρος, είναι τα μαλλιά τους. Είναι πολύ μακριά αλλά τα δένουν σε μια κοτσίδα που την τυλίγουν στην κορυφή του κεφαλιού τους μ' έναν ιδιάιτερο τρόπο. Όσο πιο δυνατός είναι ο αθλητής τόσους περισσότερους κότσους έχει στο κεφάλι του.
Αγωνίζονται γυμνοί από τη μέση και πάνω και είναι ξυπόλητοι. Γύρω από τη μέση τους φορούν ένα ύφασμα που είναι πιο χοντρό επάνω και από κάτω υπάρχει μια λουρίδα που τη φορούν σαν εσώρουχο.
Ο χώρος που αγωνίζονται είναι ένας κύκλος από άμμο. Οι διαιτητές που κάθονται από γύρω πριν ξεκινήσει ο αγώνας ρίχνουν αλάτι στη μέση για καλή τύχη. Οι αθλητές του σούμο μαθαίνουν σαράντα λαβές. Νικητής είναι αυτός που θα καταφέρει να βγάλει τον αντίπαλό του έξω από τον κύκλο. Απαγορεύονται τα χτυπήματα στα μάτια και στα ευαίσθητα σημεία του σώματός τους.
Μπορούν να αγωνίζονται μέχρι τα 40 τους χρόνια. Όταν σταματούν να αγωνίζονται μπορούν να γινουν προπονητές ή διαιτητές του σούμο ή και κάτι άλλο από αυτό.Αν θελήσουν όμως να χάσουν τα κιλά που είχαν τότε θα είναι πολύ δύσκολο. Θα χάσουν κάποια με δίαιτα αλλά πολλές φορές χρειάζεται να κάνουν και εγχείρηση. Επίσης όταν τελειώσουν την καριέρα τους ο νεότερος αθλητής σούμο κόβει τα μαλλιά του μεγαλύτερου αθλητή που αποσύρεται.
Μετά μας πρόβαλε μια εικόνα με την διατροφική πυραμίδα. Είναι ένα σχήμα σαν πυραμίδα που μας δείχνει ποιες τροφές πρέπει να τρώμε περισσότερο και ποιες λιγότερο. Η διατροφική πυραμίδα στη Μεσόγειο διαφέρει από την παγκόσμια. Αυτή έδειχνε ότι πρέπει να τρώμε περισσότερα δημητριακά, λιγότερα έλαια, λίπη και ζάχαρη και ακόμη λιγότερο κόκκινο κρέας.
Μετά μας έβαλε κάποιες ασκήσεις που τις πρόβαλε με τον προτζέκτορα. Ήταν εικόνες διαφόρων αθλητών που το σώμα τους διέφερε κι εμείς έπρεπε να βρούμε ποιο άθλημα κάνουν.
Ύστερα μας χώρισε σε ομάδες και παίξαμε ένα παιχνίδι με δοκιμασίες και ερωτήσεις. Ήταν σχετικό με την διατροφική πυραμίδα. Είμασταν τρεις ομάδες: η κόκκινη, η μπλε και η κίτρινη. Νικήτρια βγήκε η κόκκινη ομάδα. Στο τέλος έδωσε σε όλους μας από ένα χάρτινο καπελάκι και τα μπισκότα που ψήσαμε, τα οποία ήταν τέλεια! Αλλά δυστυχώς είχε έρθει η ώρα να φύγουμε.
Από την επίσκεψή μας στο Μουσείο Αθλητισμού μου άρεσε που φτιάξαμε μπισκότα. Είναι τόσο νόστιμα και γίνονται τόσο εύκολα που μπορούμε να τα κάνουμε και στο σπίτι μας. Εγώ σίγουρα θα τα φτιάξω. Μου άρεσε και το παιχνίδι που παίξαμε στο τέλος. Ήταν ένα ταμπλώ στο πάτωμα που παιζόταν με πολυ μεγάλα πιονια και μεγάλα ζάρια. Το βρήκα πολύ πρωτότυπο.
Το Μουσείο Αθλητισμού είναι ένα μουσείο που αξίζει να επισκεφθούμε.
Γράφει η Βασιλική Μένου.
Μπράβο, Βασιλική!
Μόλις μπήκαμε στο Μουσείο μας υποδέχθηκε μία κυρία που μας ενημέρωσε γι' αυτά που θα κάναμε. Αμέσως μετά πήγαμε σε μια αίθουσα με πολλά τραπέζια και καρέκλες. Αυτή η κυρία τότε φόρεσε σε όλους μας από μια ποδιά και ένα καπελάκι σαν αυτό που φορούν οι σεφ.
Σε λίγο μπήκε στην αίθουσα ο κύριος Μανόλης που φορούσε κι αυτός μια ποδιά. Μας είπε ότι ήταν σεφ και ότι θα φτιάχναμε μαζί του μπισκότα. Μας χώρισε σε ομαδες των τριών παιδιών και έδωσε σε κάθε ομάδα ένα μπολ κι ένα κουτάλι. Τα υλικά μας τα έριχνε ένα-ένα ο κύριος Μανόλης αφού πρώτα μας εξηγούσε μερικά πράγματα γι' αυτά.
Χρησιμοποιήσαμε βρόμη που όπως μας είπε είναι ένα πολύ υγιεινό δημητριακό που μπορούμε να το φάμε με γιαούρτι, με φρούτα ή με γάλα για πρωινό ή απογευματινό σνακ. Βάλαμε και καστανή ζάχαρη. Γι' αυτήν, μας είπε ότι είναι πιο υγιεινή από την άσπρη γιατί την άσπρη την επεξεργάζονται για ν' αλλάξει το χρώμα της. Η ζάχαρη όταν βγαίνει από το ζαχαροκάλαμο είναι κανονικά σκούρη καφέ, γι' αυτό η καστανή είναι πιο φυσική.
Ύστερα βάλαμε μέλι. Μας είπε ότι αν και φτιάχνεται από έντομα είναι πολύ νόστιμο. Αν θελήσουμε να βάλουμε μέλι σε μια κατσαρόλα με λίγο νερό τότε σκουραίνει και ζαχαρώνει.
Στο μπολ προσθέσαμε και κανέλα. Η κανέλα είναι ένα μπαχαρικό που βγαίνει από τον φλοιό του κανελόδεντρου. Υπάρχει σε μπαστουνάκια και σε σκόνη που είναι κομματάκια κανέλας τριμμένα στον τρίφτη.
Μετά ο κύριος Μανόλης έριξε στο μπολ μας λίγη βανίλια για άρωμα. Αν ρίχναμε περισσότερη τότε το γλυκό μας θα γινόταν πικρό! Έβαλε και μπέικιν πάουντερ που είναι μια σκόνη για να φουσκώνουν τα γλυκά.
Πρόσθεσε λίγο ηλιέλαιο και αλάτι. Το ηλιέλαιο βγαίνει από το ηλιοτρόπιο. Όμως υπάρχουν πολλών ειδών λάδια, όπως μας είπε. Το ελαιόλαδο που βγαίνει από την ελιά, το καλαμποκέλαιο που το παίρνουμε από το καλαμπόκι και το σπορέλαιο που είναι φυτικό λάδι από διάφορους λιπαρούς σπόρους. Για το αλάτι μας είπε πως όταν βγαίνει από τη θάλασσα είναι σε μεγάλα κομμάτια. Μετά το επεξεργάζονται για να γίνει ψιλό και πιο λευκό. Γι' αυτό είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούμε το χοντρό αλάτι που είναι πιο φυσικό.
Ύστερα προσθέσαμε σταφίδες. Οι σταφίδες είναι αποξηραμένα σταφύλια. Υπάρχουν δύο ειδών: οι ξανθές και οι μαύρες. Μετά μας έδωσε ένα κομμάτι μήλο για να το τρίψουμε. Βάλαμαε κόκκινο μήλο γιατί αν βάζαμε πράσινο μπορεί να μας φαινόταν ξινό στη γεύση.
Στο τέλος προσθέσαμε αλέυρι και νερό. Το άσπρο αλεύρι βγαίνει από το σιτάρι. Υπάρχει όμως και σκούρο αλεύρι που γίνεται από σίκαλη. Η σίκαλη είναι ένα φυτό που ανήκει στην ίδια οικογένεια με το σιτάρι.
Αφού βάλαμε όλα τα υλικά αρχίσαμε να τ' ανακατεύουμε με το κουτάλι μας. έγινε μια μαλακή ζύμη και με τις παλάμες φτιάξαμε μικρές μπαλίτσες που μετά τις πατήσαμε ελαφρά για να γίνουν σα μποσκότα. Τα ψήσαμε στο φούρνο στους 180 βαθμούς για 15 λεπτά. Μέχρι να ψηθούν, ο κύριος Μανόλης μας έδωσε ένα κομμάτι ζυμαράκι που το πλάθαμε σε διάφορα σχέδια.
Όταν τελειώσαμε βγήκαμε από την "κουζίνα" και πήγαμε στην "τραπεζαρία". Δηλαδή σ' έναν άλλο χώρο για να φάμε το κολατσιό μας που είχαμε φέρει από το σπίτι. Αφού φάγαμε πήγαμε να βγούμε φωτογραφία. Αυτή η φωτογραφία θα μπει στο περιοδικό του Μουσείου. Για τη δική μας όμως ασφάλεια η φωτογράφος μας είπε να βάλουμε το χέρι μας μπροστά από τα μάτια μας για να τα κλείσουμε.
Ήρθε η ώρα να πάμε στην αίθουσα διατροφής. Εκεί μας υποδέχθηκε μία κυρία που θα μας μιλούσε για τις τροφές και γενικά για τους σωστούς τρόπους διατροφής.
Σε μια οθόνη μας πρόβαλε την εικόνα ενός αθλητή του σούμο. Το σούμο είναι η παραδοσιακή ιαπωνική πάλη. Οι αθλητές αυτοί πρέπει να έχουν μεγάλο σωματικό βάρος. Πρέπει να ζυγίζουν οπωσδήποτε 150 κιλά ή και παραπάνω!!! Μας εξήγησε ότι για να φτάσουν αυτά τα κιλά τρώνε μεγάλες ποσότητες τροφής που άλλες είναι υγιεινές και άλλες όχι. Τρώνε για παράδειγμα πολλά γλυκά.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό τους, εκτός από το μεγάλο τους βάρος, είναι τα μαλλιά τους. Είναι πολύ μακριά αλλά τα δένουν σε μια κοτσίδα που την τυλίγουν στην κορυφή του κεφαλιού τους μ' έναν ιδιάιτερο τρόπο. Όσο πιο δυνατός είναι ο αθλητής τόσους περισσότερους κότσους έχει στο κεφάλι του.
Αγωνίζονται γυμνοί από τη μέση και πάνω και είναι ξυπόλητοι. Γύρω από τη μέση τους φορούν ένα ύφασμα που είναι πιο χοντρό επάνω και από κάτω υπάρχει μια λουρίδα που τη φορούν σαν εσώρουχο.
Ο χώρος που αγωνίζονται είναι ένας κύκλος από άμμο. Οι διαιτητές που κάθονται από γύρω πριν ξεκινήσει ο αγώνας ρίχνουν αλάτι στη μέση για καλή τύχη. Οι αθλητές του σούμο μαθαίνουν σαράντα λαβές. Νικητής είναι αυτός που θα καταφέρει να βγάλει τον αντίπαλό του έξω από τον κύκλο. Απαγορεύονται τα χτυπήματα στα μάτια και στα ευαίσθητα σημεία του σώματός τους.
Μπορούν να αγωνίζονται μέχρι τα 40 τους χρόνια. Όταν σταματούν να αγωνίζονται μπορούν να γινουν προπονητές ή διαιτητές του σούμο ή και κάτι άλλο από αυτό.Αν θελήσουν όμως να χάσουν τα κιλά που είχαν τότε θα είναι πολύ δύσκολο. Θα χάσουν κάποια με δίαιτα αλλά πολλές φορές χρειάζεται να κάνουν και εγχείρηση. Επίσης όταν τελειώσουν την καριέρα τους ο νεότερος αθλητής σούμο κόβει τα μαλλιά του μεγαλύτερου αθλητή που αποσύρεται.
Μετά μας πρόβαλε μια εικόνα με την διατροφική πυραμίδα. Είναι ένα σχήμα σαν πυραμίδα που μας δείχνει ποιες τροφές πρέπει να τρώμε περισσότερο και ποιες λιγότερο. Η διατροφική πυραμίδα στη Μεσόγειο διαφέρει από την παγκόσμια. Αυτή έδειχνε ότι πρέπει να τρώμε περισσότερα δημητριακά, λιγότερα έλαια, λίπη και ζάχαρη και ακόμη λιγότερο κόκκινο κρέας.
Μετά μας έβαλε κάποιες ασκήσεις που τις πρόβαλε με τον προτζέκτορα. Ήταν εικόνες διαφόρων αθλητών που το σώμα τους διέφερε κι εμείς έπρεπε να βρούμε ποιο άθλημα κάνουν.
Ύστερα μας χώρισε σε ομάδες και παίξαμε ένα παιχνίδι με δοκιμασίες και ερωτήσεις. Ήταν σχετικό με την διατροφική πυραμίδα. Είμασταν τρεις ομάδες: η κόκκινη, η μπλε και η κίτρινη. Νικήτρια βγήκε η κόκκινη ομάδα. Στο τέλος έδωσε σε όλους μας από ένα χάρτινο καπελάκι και τα μπισκότα που ψήσαμε, τα οποία ήταν τέλεια! Αλλά δυστυχώς είχε έρθει η ώρα να φύγουμε.
Από την επίσκεψή μας στο Μουσείο Αθλητισμού μου άρεσε που φτιάξαμε μπισκότα. Είναι τόσο νόστιμα και γίνονται τόσο εύκολα που μπορούμε να τα κάνουμε και στο σπίτι μας. Εγώ σίγουρα θα τα φτιάξω. Μου άρεσε και το παιχνίδι που παίξαμε στο τέλος. Ήταν ένα ταμπλώ στο πάτωμα που παιζόταν με πολυ μεγάλα πιονια και μεγάλα ζάρια. Το βρήκα πολύ πρωτότυπο.
Το Μουσείο Αθλητισμού είναι ένα μουσείο που αξίζει να επισκεφθούμε.
Γράφει η Βασιλική Μένου.
Μπράβο, Βασιλική!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.